ورزش روزانه روی مغز چه تاثیراتی دارد؟

ورزش می تواند بیماریهایی را که به مغز انسان مربوط می شود تا حدی کاهش دهد. پژوهش های جدید نشان می دهند ورزش می تواند علائم مشکلاتی مانند میگرن و دوبینی را که منشاء مغزی دارند تا حدی کاهش دهد.

همین مطالعات نشان می دهند انجام ورزش هایی مانند بدمینتون و اسکی که هنگام انجام آنها مغز باید در کسری از ثانیه تصمیم بگیرد، می تواند روی عملکرد کلی مغز تأثیر مثبتی بگذارد. درحقیقت با محاسبه عکس العمل های بیشتر هنگام ورزش، مغز نیز به فعالیت و واکنش وادار می شود.

براساس مطالعات انجام شده انجام فعالیهای ورزشی سبب تقویت تفکر، پیشگیری از افسردگی، افزایش انرژی،افزایش حافظه، افزایش انعطاف پذیری در برابر تنش و جلوگیری از تحلیل کارایی شناختی می شود.  تقویت تفکر:

 به همان اندازه که حل جدول یا پازل به تولید سلولهای مغزی می ‌انجامد، انجام ورزش جدید در بزرگسالی نیز به نتایج مشابهی منتهی می ‌شود. نتایج مطالعات عصب شناسی نیز حاکی از آن است که یادگیری مهارتهای فیزیکی جدید در بزرگسالی، به افزایش حجم سلولهای خاکستری در بخش ‌های کنترل حرکتی مغز، ‍‌منتهی می ‌شود.

پیشگیری از افسردگی:

نتایج جدیدترین تحقیقات نشان داده که ورزش یک دارو برای رفع افسردگی محسوب می شود. به گفته محققان استرس و افسردگی منجر به تولید مواد مضر در خون و مغز می شود. با این حال پروتئین خاصی به نام عضله اسکلتیPGC-۱α۱ منجر به شکستن و از بین بردن ماده مضری می شود که توسط استرس تولید شده است و این پروتئین محافظ در برابر استرس به طور طبیعی در ورزش کردن تولید می شود.

افزایش انرژی:

محققان دانشگاه جورجیا اعلام کرده اند که سطوح متوسط ورزش در روز منجر به افزایش انرژی کلی بدن می شود و کاهش خستگی مفرط را به همراه دارد.

افزایش حافظه:

 انجام ورزش مداوم باعث افزایش حافظه و قدرت یادگیری می‌ شود. ورزش کردن تولید سلولهای هیپوکامپوس را که مسئول حافظه و یادگیری هستند افزایش می ‌دهد.

افزایش انعطاف پذیری در برابر تنش:

تنها ۳۰ دقیقه ورزش روزانه تفاوت بزرگی را در وضعیت احساسی در مقابل استرس ایجاد می کند. فعالیتهای ورزشی تأثیری مثبت بر افزایش دوپامین، سروتونین، نورآدرنالین و گابا آمینواسید دارد که خود سبب آرامش بیشتر در افراد می گردد.

جلوگیری از تحلیل کارایی شناختی:

این حقیقت دارد که هر چقدر سن بالا می ‌رود، مغز هم تحلیل می‌ رود و احتمال ابتلا به بیماری‌هایی چون آلزایمر افزایش می ‌یابد. با وجود اینکه ورزش نمی تواند آلزایمر را درمان کند اما انجام آن می ‌تواند از تحلیل رفتن مغز جلوگیری کند. تحلیل کارایی شناختی معمولاً پس از ۴۵ سالگی اتفاق می ‌افتد. ورزش کردن به‌ خصوص بین سنین ۲۵ تا ۴۵ سال باعث افزایش مواد شیمیایی در مغز می ‌شود که از تحلیل رفتن هیپوکامپوس جلوگیری می ‌کند.